Follow the sun

Lieve allemaal,

We zeggen het wel vaker, waar te beginnen maar deze keer is het echt zo. De afgelopen weken hebben uit zoveel hoogtepunten bestaan, mede mogelijk gemaakt door Moeders en Naomi haar lieftallige zussen.
Maar we gaan het proberen! We beginnen gewoon bij het begin.

Begin december hebben we alles in onze auto geduwd en zijn we in een paar dagen naar Auckland gereden waar we Rebecca hebben opgehaald.
Na 2 uur zenuwachtig staan trappelen op het vliegveld was het tijd om over de balustrade te springen en Rebecca te knuffelen. Wat heerlijk, gek maar eigenlijk ook meteen weer vertrouwd om iemand van thuis te zien. De eerste nacht hebben we in Auckland geslapen waarna we richting Cape Reinga zijn gereden. Onderweg zijn we in Whangarei gestopt voor een tochtje door de grotten waar je de mooiste glow worms hebt.
Gelukkig hadden Rebecca en Naomi de all stars aan dus was het een heerlijke glij partij maar het is optimaal genieten om de worms in het donker te zien, het lijkt wel een sterrenhemel.

Hierna was het tijd om naar Cape Reinga te gaan, het meest noordelijke stukje van NZ. Het voelt daadwerkelijk als het einde van de wereld en is geweldig als de zon schijnt, de lucht blauw is en je je slippers en korte broek aan kan hebben. En we hadden geluk op al deze punten! Zal Rebecca de zon mee hebben genomen?? Na een paar dagen relaxen en Rebecca achter de frisbee aan te laten rennen (moet nog wat Amsterdamse gehaastheid kwijtraken) was het tijd om weer verder te gaan. Via de West kust, waar we een aantal Freek Vonk bos momentjes hebben gehad (we kunnen zo als figuranten in zijn shows), zijn we naar Pahia gereden. Hier is Ko even gaan relaxen in de zon en zijn Rebecca en Naomi gaan kajakken als professionals. We waren super goed en zijn naar verlaten eilandjes gegaan om de mooiste schelpen te vinden.

Hierna stond er een regenachtige dag op de planning.. Hmmm, dat is niet de bedoeling dus tent inpakken, onszelf in de auto proppen en rijden maar tot we weer bij de zon aankomen. Dik 8 uur later waren we in de Coromandel, waar het op sommige momenten voelde alsof we in Azië waren. Witte stranden, helder water, 25 graden, gekleurde kwallen. Wat wil een mens nog meer. Hier hebben we dan ook optimaal genoten! Maar we hebben beperkte tijd dus hop weer in de auto, op naar de volgende bestemming. Mount Manganui, waar we heerlijk wijntjes hebben gedronken, de Mount hebben beklommen (af en toe aan de conditie werken en Rebecca heeft nog steeds een beetje te veel energie...), avocado's hebben geleend ?! die aan de bomen hingen die overal op
de camping stonden (heel charmant om betrapt te worden als je door je zus opgetild wordt en een bult avocado's in je hand hebt), waar we uitgenodigd waren voor de kerstlunch op de camping & die super
lekker en leuk was. Al met al een paar fijne dagen gehad. Kerstavond hebben we in Whakatane gevierd. We hadden de dag van de voren genoeg eten en drinken gekocht om heerlijk te gaan genieten, niet rekening houdend met Ko z'n alcohol inname. Dus toen puntje bij paaltje kwam hebben we kerstdag 1,5 uur rond gereden om een winkel of iets te vinden maar we wijn konden kopen. Natuurlijk niks te vinden maar gelukkig heeft Rebecca uiteindelijk wijn van iemand los kunnen peuteren zodat we een heerlijke bbq met jammie wijn hebben gehad. Erg gelachen maar totaal niet het gevoel dat het Kerst was met 25 graden, maar wij klagen niet. 2de kerstdag zijn we naar White Island geweest, dit is een klein eiland 50 km uit de kust waar zich een actieve vulkaan bevindt. Super tof! Daar liepen we met onze gasmaskers, helmen en groene dampen door een soort van maan landschap. Op de terugweg werden we nog even begroet door 100 dolfijnen, wat een dag!!

Na kerst komt Oud & Nieuw en wij hadden bedacht om naar een festival te gaan. Op internet leek het super tof, een festival midden tussen de wijngaarden, camping, zon etc. Gelukkig hadden Ko en Naomi al van verschillende mensen gehoord dat het er iets anders aan toe gaat dan we in NL gewend zijn, dit was reden genoeg voor Ko om niet meer te gaan en een paar dagen te relaxen. Dus Rebecca en Naomi
met zn 2en op pad. Tjah... wat zullen we zeggen. Het was niet helemaal ons festival, leeftijd was 10 jaar jonger/mensen waren onbeschoft/stomdronken/helemaal onder de drugs/tenten werden vernield en zo kunnen we nog even doorgaan. Maar in de ochtend was er yoga, samen hebben we erg veel lol gehad en als grootste tofste verrassing stond Es dag 2 ineens voor Naomi haar neus. Man, wat een
verrassing niet normaal. Er is veel gegild, gesprongen, gehuild, gehuh ik snap het niet, maar maar maar hoe kom jij hier?? Dit is gelukkig allemaal op film vastgelegd. Met z'n 3en was het festival nog beter en hebben we leuke dagen gehad en heerlijk bijgekletst. Na dit top festival stond de Tongariro Crossing op de planning, 1 van de mooiste 1 daagse hikes ter wereld. Ko gunde ons weer een zussenmoment (of zal het aan de 8 uur lopen hebben gelegen) dus na 2 dagen wachten (ivm slecht weer) gingen we met z'n 3en op pad. Gelukkig was de track 4 dagen gesloten geweest dus was het totaal niet druk en hebben we niet 8,5 uur als mieren in een rij gelopen. Maar zonder dollen, het was super mooi en minder zwaar dan we hadden gedacht dus al met al een leuke dag. Hierna was het tijd om onze wegen tijdelijk te scheiden (wel goed want de combinatie Ko/Es en rode wijn gaat iets te goed samen) zodat Es en Rebec alvast naar het zuider eiland zijn vertrokken en Ko en Naomi weer richting Auckland zijn gereden om mama op te halen. Deze is alleen gekomen aangezien tante een paar dagen ervoor had besloten haar hak te breken en liever in het gips te zitten ipv op vakantie te gaan. Maar ze is gemist!!

Met mam zijn we in 4 dagen naar Wellington gereden waar we onderweg een aantal stops hebben gemaakt zodat ze iets van het Noorder eiland heeft gezien. In Wellington hebben we de ferry gepakt naar het Zuider eiland. Een super mooie overtocht waar mam heerlijk 3,5 uur buiten in de kou en wind heeft gestaan, echt een schipperskind he ;). Eenmaal in Picton aangekomen zijn we herenigd met Es en Rebec & onze geliefde omgebouwde auto. We hebben alle 3 gemist!! We laten in het midden welke het meeste haha.. Vanaf toen kon het grote familie festijn echt beginnen! Er werd meer wijn ingeslagen & ponchos voor es aangezien rode wijn en es na al die jaren nog steeds geen goeie combinatie is.. Na Picton zouden we naar de Westkust alleen gooide het weer roet in het eten want daar stond alleen maar regen op de planning. Iets waar we niet van houden dus route aangepast en op naar Kaikoura. De plek waar 2 maanden terug de aardbeving plaatsvond en wat sinds kort weer tot zekere mate open is. De weg er naartoe is nog gesloten dus in plaats van 2 uur koste het ons 8 uur om er te komen maar man, wat was het een mooie route, wauwie! Het laatste stuk zag je zo duidelijk het geweld van moeder natuur en wat zij kan veroorzaken. Maar wat zijn we alle 5 achteraf blij dat we naar Kaikoura zijn gegaan. Het stadje was nog steeds mooi, de zon scheen volop, we hadden super leuke buren op de camping waar we de hele avond mee hebben gekletst, geouwehoerd en zelfs gedanst. Naomi was ook super blij dat Es toch naar NZ is gekomen want dit betekende een nieuw slachtoffer om met haar mee te gaan zwemmen met zeehonden. Iets wat Naomi al jaren wil maar niemand wil ooit mee, heel gek! Dus samen zijn ze op pad gegaan! En wat was het spannend, leuk, apart, fascinerend etc. Je gaat snorkelen en de zeehonden zwemmen, duiken, spelen om te heen. Ze zwemmen door je benen, kijken je aan, draaien rondjes en komen soms iets te dicht bij haha.. Het blijven toch wilde dieren, maar man, wat zijn we blij dat we gegaan zijn.

Na Kaikoura hebben we even een klein bezoekje aan Christchurch gebracht zodat ze alle 3 konden zien waar we hebben gewoond en hoe de stad er uit ziet. We hadden niet meer tijd dus hup de auto weer in en op naar Lake Tekapo. Hier hebben we deze keer mama wat rust gegund (blijkbaar kunnen we alle 4 een beetje druk zijn..??!!) en zijn wij met zn 4en gaan wandelen. Ko en Naomi hadden deze wandeling in de winter in de sneeuw al gelopen maar in de zon ziet het er toch heel anders uit. gelukkig hadden we er wel een windstorm van 120km per uur bij dus we vlogen ongeveer van de berg af, maar dat geeft het ook wel weer een extra dimensie. Op de camping vlogen de tenten om onze oren maar ach.. we hadden nog steeds volop zon, wijn en gezelligheid dus wat wil een mens nog meer.

De volgende bestemming was Wanaka! Een plaatsje wat toch wel iets drukker is geworden de afgelopen 3 jaar maar wat nog steeds super mooi is. De zon was nog volop aanwezig maar de wind is niet meer gaan liggen. We waren van plan te gaan kajakken met z'n allen (raar maar waar wilden Rebec en Naomi wel weer samen in een kajak en niet met Ko of Es.. Hmm hoe zal dat komen) alleen waaide het te hard dus moesten we verplicht de hele dag pie's eten. Ach, je moet er wat voor over hebben. Daarnaast zouden we ook aan de wandel maar dat heeft de helft van de familie maar gered. Soms is even relaxen in de tent ook wel belangrijk :). Vooral als je als moeders zijnde snachts besluit in de regen op je paraplu te gaan liggen.. lopen is ook zo overdreven! Na deze nacht vol regen stopte het niet meer waardoor we besloten hebben om de plannen opnieuw aan te passen. Dit betekende wel het einde van het drukke gezellige samenzijn. Es en Rebec zijn een paar dagen eerder naar Auckland gevlogen zodat ze nog een beetje zon hadden en wij zijn met mama richting CHristchurch gereden.

In Chirstchurch hebben we een aantal dagen gehad die iets minder waren qua weer dus de perfecte timing om het museum, quake city (over de aardbeving van 2011), en alle (ja echt alle pffff...) souvenirs shops te bezoeken. Ko is de laatste week maar weer aan het werk gegaan, eindelijk rust haha.. En mama en Naomi hebben hun spullen gepakt en zijn met z'n 2en op pad gegaan. We zijn naar Dunedin gereden waar we onderweg zijn gestopt bij de Mouraki boulders, dit zijn grote ronde stenen ballen die op het strand liggen. Ze krijgen hun vorm op dezelfde manier als parels, erg mooi en indrukwekkend. Hierna hebben we savonds yellow eyed pinguins gezien, wat is het toch mooi en uniek om deze beesten in het wild te zien. De volgende dag hebben we een street art tour door Dunedin gedaan, met de ene nog mooier dan de ander. Super leuk om te zien en hoe indrukwekkend dat mensen dat gewoon met de hand kunnen schilderen.. Gelukkig haalde de regen en wind ons weer in waardoor we savonds uit onze tent vlogen en zwommen. Dus volgende ochtend ons zwembadje gepakt, in de auto gegooid en met gierende
banden vertrokken. We zijn naar Otaga Peninsula gereden, een super mooie route met aan de ene kant de kust en aan de andere kant de bergen. Het waaide zo hard dat de regen weggeblazen werd en dat er alleen nog maar blauwe lucht en zon overbleef, altijd fijn! Na de Otaga Pensinsula was het tijd voor de Bank Pensinsula. Hier hebben mam en Naomi een wildlife tour gedaan. We hebben Hector dolfijnen en blue footed pinguïns gezien. Deze zijn beide super zeldzaam en dus super dat we beide gezien hebben. De boottocht op zich was ook super mooi, wat het een perfecte afsluiting van een super vakantie maakte. De volgende dag was het namelijk alweer tijd om mama op het vliegtuig naar Auckland te zetten.

De conclusie na 6 weken: Ko schudde elke dag toffe grappen uit z'n mouw, Naomi had interessante (dat denkt ze iig) NZ weetjes, Mam is een echte Japanner met haar camera, Es kan en mag geen rode wijn zonder poncho meer drinken en Rebec liep het liefste in haar witte trui en witte korte broek. Man wat hebben we een toffe tijd gehad! We hebben volop genoten, bedankt mam en zussen, het was een top (lees: KUT) vakantie! We gaan nu even bijkomen van alle drukte :).

Liefs ons